Wij hebben allen vier een workshop gevolgd op school met vluchtelingen!. Lees hieronder de verhalen die ze te vertellen hebben!

Column David van Holland

Workshop ‘vluchtelingen in Europa’

Toen ik mij inschreef voor de workshop ‘Jongeren(werker) deelt ervaringen over de EU en Migratie en politiek’ schreef ik mij daar niet voor in omdat mij dat nou per se heel leuk leek. Laat ik eerlijk zijn, ik koos deze workshop alleen omdat dit nog één van de weinige workshops was die nog beschikbaar was. Natuurlijk waren er ook nog ‘schaken’ en ‘kunst maken’, maar daar zou ik me alleen maar nog meer doodvervelen. En ik zeg nog meer omdat ik me bij de workshops die ik volgde, voor de meeste tijd ook doodverveelde.

 

Laten we eerlijk zijn, (bijna) niemand vindt het leuk om driekwartier naar een of andere man van de rijksoverheid te luisteren over vluchtelingen in Europa. Het onderwerp vond ik wel interessant, maar het feit dat ik driekwartier stil moest zitten en luisteren was minder. Ook al vind ik het meestal niet heel erg om thuis meerdere uren op mijn luie reet te zitten, maar dat is een ander verhaal. We deden trouwens die hele 45 minuten niet helemaal niks, want we moesten ook een keer een aantal dingen over vluchtelingen in Europa op onze mobiel opzoeken. Het was natuurlijk niet allemaal saai, want na die saaie 45 minuten mochten we daadwerkelijk iets gaan doen; we moesten een vergadering van een aantal landen binnen de EU over het vluchtelingen probleem simuleren.

Voordat we met de simulatie waren begonnen hadden een pauze van 10 minuten. En natuurlijk was het niet te voorkomen dat er in die pauze twee leerlingen naar huis waren geglipt. Wat volgens mij niet zo’n hele slechte zet was. Ik was het land Zweden, het toelaatbare land dat alles op zich nam. Verder had je nog landen zoals Frankrijk, Verenigd Koninkrijk, Nederland (als voorzitter). De simulatie verging best goed, ook al had niet iedereen er veel zin in (waaronder ik).

 

Alles bij elkaar vond ik de workshop wel interessant, maar niet echt super leuk.

Toen ik wegging had ik wel het gevoel dat tenminste iets geleerd had. Wat ik wel weet, is dat ik de volgende keer dat ik me voor zoiets in moet schrijven dat ik dat wat sneller ga doen!

________________________________________________________________________________________________________________________________

 

 Column van Violet Kazerooni

 

Ik heb me voor de workshop dag ingeschreven voor : Praten over de EU, en het vluchtelingen beleid. Net zoals David, en Valerie uit mijn groepje. Nu moet ik eerlijk zeggen, dat ik vroeg bij de inschrijvingen was, zodat ik zelf kon kiezen wat ik wilde . Ik dacht bij mezelf, laat u nu is iets uitzoeken waar ik echt wat aan heb! Wat ik kan verwerken in ons eindproduct. Toen ik de optie; Praten over de EU , en mensenhandel zag staan, dacht ik werkelijk dat we met vluchtelingen gingen praten over de EU, en over mensen handel, en hun eigen ervaringen. Dat leek mij best wel leuk en interessant! Maar niets was minder waar. Toen ik me meldde in het lokaal , zag ik geen vluchtelingen, en toen begreep ik al snel dat er geen vluchtelingen zouden komen. Dat vond ik erg jammer. Er was wel een man van de Rijksoverheid. Hij ging ons vertellen , over hoe moeilijk het is om samen met alle landen van de EU , het eens te worden over hoe ze het vluchtelingen beleid aan zouden pakken. We moesten ongeveer een uur luisteren naar zijn verhalen, het was niet geheel oninteressant , maar ik had wel een beetje spijt dat ik die workshop had gekozen. Daarna gingen we iets reconstructueren. Ik was de voorzitter ( Nederland) en ik moest er voor zorgen dat alle andere landen ( die verdeeld waren over de andere leerlingen) het eens zouden worden over , wat we zouden gaan doen met de vluchtelingen stroom. Na het in de praktijk te hebben nagedaan, besefte me ik wel dat het ontzettend lastig is om een deal te sluiten met alle landen . Iedereen moet het met elkaar eens zijn. En dat gaan niet zo snel. Wat we daarna gedaan hebben is, gegeten met de andere leerlingen , en een aantal vluchtelingen uit de koepel gevangenis. Ze hadden op hun Syrische wijze gekookt. Ik vond het best lekker, alleen hadden ze veel te veel knoflook gebruikt. Over het algemeen heb ik er best veel van geleerd , en ben ik meer in contact gekomen met de vluchtelingen. Daarna gaf een Syrische band, ook nog een optreden. Ze hadden een Nederlands liedje uit hun hoofd geleerd, dat vond ik echt ontzettend cool! Over het algemeen heb ik een leuke dag gehad! En ben ik uiteindelijk wel blij dat ik een workshop heb gekozen waarbij ik meer van heb opgestoken , dan bijvoorbeeld schaken of voetballen met vluchtelingen.

 

________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Column van Valerie

Ik heb de workshop dag met vluchtelingen bijgewoond bij het onderwerp: ‘praten over de EU en hoe we het eens kunnen worden over het vluchtelingen beleid’. We begonnen de workshop met een uitleg van een Meneer van de Rijksoverheid. Wij moesten onze telefoon erbij pakken en naar een bepaalde site gaan die hij had gemaakt. Daar kregen we 1 woord te zien, het woord: vluchtelingen. De hele klas kon via zijn of haar telefoon daar woorden bij voegen die in zijn of haar hoofd op kwamen. Op het bord ontstond een hele grote mind map, met alle woorden van alle leerlingen. Het was leuk om te zien hoe veel verschillende ideeën er bij iedereen opkwamen.

Daarna heeft de Meneer ons een presentatie gegeven van de vluchtelingen en een aantal problemen gegeven. Voor deze problemen moesten wij zelf oplossingen zoeken en bedenken. Dit was een leuke opdracht omdat je creatief moest nadenken over de oplossingen. Daarna kregen wij te horen hoe verschillende landen (niet) samenwerken en waardoor er op dit moment chaos is in de EU. Het was interessant om dit te weten te komen omdat ik niet wist dat niet heel de EU mee werkt aan het vluchtelingen probleem.

Als laatste kreeg iedereen per persoon een land toegewezen en moesten wij een soort van na spelen hoe het in het echt ook gaat. Elke leerling was een ander land. We kregen briefjes met een aantal aantekeningen over jou toegewezen land. Daarna moesten de landen bij elkaar gaan zitten die dezelfde meningen deelden. Violet was de voorzitter (Nederland), ik was Duitsland. Dit betekende dat wij samen moesten werken om de rest van de EU op dezelfde mening als ons wilden brengen.

Ik vond de workshop beste oké. Het was niet spetterend om eerlijk te zijn. Ik had mij ingeschreven bij deze workshop omdat ik dacht dat er ook vluchtelingen waren waar wij vragen aan konden stellen. Dat leek mij heel leuk, maar toen ik later hoorde dat dat niet de bedoeling was, baalde ik wel een beetje. De presentatie was best langdradig maar wel interessant.

________________________________________________________________________________________________________________________________

 Column Roos Doeve

Op 18 april gingen we met school voor het project: Vervagende Grenzen, workshops doen met vluchtelingen, om hun cultuur een beetje te ontmoeten en vooral om wat leuks met hun te doen voor de plezier. Je kon kiezen uit een paar activiteiten. Hieronder vallen onder andere; buiten voetballen, binnen in de gymzaal van onze school sporten, muziek maken of koken. Ik had voor de workshop koken gekozen. Dit deden we op een andere school, omdat ze daar wel konden koken met een fornuis en kookgerei, wat ze daar standaard hadden, omdat ze daar wél kooklessen hebben. We gingen Syrisch koken, hoe de vluchtelingen het ook deden in hun eigen land. Om te beginnen moest iedereen zijn handen wassen, met zeep want anders waren je handen niet goed schoon. Iedereen kreeg een plankje met bijvoorbeeld een courgette of tomaat om te snijden. Er waren drie professionele koks die alles in het Engels probeerden uit te leggen, ook al konden ze niet verschrikkelijk goed Engels spreken. Soms kwamen ze langs hoe het met het snijden ging en vroegen ze of het goed ging. Tijdens het snijden van een tomaat kwam er een kok over mijn schouder meekijken en gaf aan dat ik goed bezig was, het was erg schattig hoe hij dat dan probeerde uit te beelden met een duimpje om hoog en een grote glimlach. Bij het koken was er natuurlijk ook nog een docent bij van onze school, Meneer Bots. Hij zei dat als wij de gerechten vóór drie uur afkregen, hij een handstand deed waar de hele groep bij was. En ja hoor, we waren klaar om kwart voor drie. Dus hij maakte een mooie handstand tegen de deur. Hij zei nog van te voren dat er geen foto’s of filmpjes gemaakt mochten worden, maar ik kon het niet laten… Het was erg leuk om te zien! Nadat we alles af hadden en op borden mooi hadden neergelegd, was het nog de vraag hoe we het naar onze school gingen vervoeren. Sommige leerlingen konden kleine dingen meenemen op de fiets, maar het meeste eten ging mee in de auto van Meneer Bots. Op school werd alles in de kantine neergezet, zodat iedereen het kan opeten. Er was ook nog een show van de mensen die samen met een aantal vluchtelingen een muziek show hielden. Het gaf een goede sfeer!